ขอให้ทุกคนลุยในแบบที่ตัวเองถนัด เปิดใจ ยอมรับ เรียนรู้พัฒนาตัวเองเสมอนะครับ
อย่าเสียเวลาไปกับการดำเนินชีวิต..อย่างที่คนอื่นคาดหวังให้เป็น...แต่ต้องกล้าทำในสิ่งที่หัวใจเรียกร้องอยากทำ
ใครที่เดินสายนี้ควรระมัดวะวังเรื่องสุขภาพอย่างมาก เพราะสายในครัวต้องยืนยาว งานจุกจิ๊ก ต้องดิวกับ อารมณ์ลูกค้า และเพื่อนร่วมงาน
สุดท้าย ให้บอกว่าเราสามารถเรียนรู้จากความผิดพลาดและความล้มเหลวได้ 100 ถึง 1000 ครั้ง แต่อย่าลืมเริ่มต้นใหม่
ผมเชื่อว่าเชฟทุกคนทำอาหารออกมาด้วยใจรักและความรักในการทำและมีจุดประสงค์ของแต่ละคนครับ
ผมสถาพร สักดีวง ผู้ทำอาหารไม่ใช่เชฟครับ
ปรุงให้ถึงกระดูก!!! หากอาหารเป็นความหลงใหลของคุณถ้าคุณรักการทําอาหารและปรารถนาที่จะเป็นเชฟให้หยุดสักครู่หายใจเข้าลึกๆ และคิดอีกครั้งว่า "การเป็นเชฟหมายความว่าอย่างไร"
เป็นคนที่ชอบทำอาหารมาก สมัยเด็กๆชอบดูพ่อทำลาบ และช่วยทำตลอด ทำกับข้าวให้ย่าและคนในครอบครัวกินตั้งแต่ 6 ขวบ ชอบทำน้ำพริก ส้มตำ ลาบ ต้มต่างๆ โดนชมมาตลอด ว่าทำกับข้าวอร่อยมาก
ในช่วงเริ่มต้นของอาชีพเชฟผมทํางานเป็นพนักงานในร้านอาหารที่ตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียง
ผมเริ่มล้างกะทะและเตรียมส่วนผสมและในที่สุดก็ทําอาหารได้
ผมเริ่มต้นจากการเป็นคนล้างจานในร้านอาหาร ทุกวันผมได้ยินมาว่าการเป็นเชฟเป็นเรื่องยาก และการเป็นเชฟชื่อดังแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยสําหรับเด็กที่ล้างจาน
คนส่วนใหญ่ที่อยู่ใกล้จะรู้ว่าผมทําอะไร อันที่จริงผมเรียนจบแล้ว ผมมีชื่อที่เพื่อนเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า เชฟมหา ผมค่อนข้างเชี่ยวชาญในการบิน(บิณทบาติ)
ดูแลอาหารสะอาด อาหารเพื่อสุขภาพ ไม่มีเนื้อสัตว์ เราเรียนรู้กับเชฟ ช่วงเวลาที่ดีที่เราต้องนําเสนอองค์กรด้วยกัน
ต้องใส่ใจและพิถีพิถันในทุกงาน เพราะเป็นงานที่ทําให้ชาวตะวันตกรู้จักอาหารไทย
สิ่งที่น่าภาคภูมิใจที่สุดที่นี่คือการนําเสนออาหารไทยวัฒนธรรมไทยการแต่งกายของชาวนาและรอยยิ้มด้วยมิตรภาพของชาวอีสานไทย
ถือเป็นอีกความภาคภูมิใจของคนไทยในต่างประเทศที่มีโอกาสได้ปรุงอาหารให้กับเอกอัครราชทูตไทยทั้งในอดีตและปัจจุบัน รวมทั้งผู้ว่าการการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย
ฉันรอดชีวิตจากสึนามิในปี 2547 การรู้ภาษาอังกฤษเป็นปัจจัยสําคัญในการเอาชีวิตรอดของฉัน
คุณรู้ไหมว่าในประเทศไทย ผมทําอาหารอิตาเลียนและฝรั่งเศสมาตลอด เมื่อผมมาอเมริกาผมต้องเรียนทําอาหารไทยอีกครั้ง
ไม่มีใครสามารถปรารถนาความสําเร็จของเราได้หากเราไม่ทุ่มเทตัวเอง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสําคัญที่จะต้องถามตัวเองว่าคุณกําลังสนุกกับการเดินทางในชีวิตหรือไม่
มีทั้งความสุขและความทุกข์ แต่สิ่งสําคัญคือเราไม่ท้อแท้ เราจะผ่านมันไปได้ดี
เป็นอาชีพที่น่าสนใจและเป็นอิสระ แต่การเป็นเชฟมืออาชีพไม่ใช่เรื่องง่าย
ครั้งหนึ่งผมได้รับเชิญให้เป็นเชฟในแอฟริกาใต้ ฮ่าฮ่า ฟังดูเหมือนมันดูดีมาก ต้องใช้การเดินทางที่โหดร้าย
ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมใฝ่ฝันที่จะเป็นเชฟชาวอิตาลี เชฟชาวอิตาลี ฮ่า แต่เมื่อมันมาทํางาน โอ้ มันช่างเป็นงานที่ยาก...
การเริ่มทําสิ่งที่เราไม่เคยทําก็เหมือนกัน เราต้องเริ่มต้นด้วยการทํามัน พบกับความไร้ความสามารถ ความผิดพลาด การฝึกฝน ความล้มเหลว นับไม่ถ้วนจนกว่าเราจะเริ่มดีขึ้นหลังจากนั้น
งานแรกที่ผมทําที่ร้านอาหารไทยในไชน่าทาวน์ พวกเขาสอนให้ผมผัด ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับระบบร้านอาหารในอเมริกา
ฉันจบการศึกษาจากอุตสาหกรรมอาหาร แต่ไม่คิดว่าฉันจะเป็นเชฟ จากใจชอบทําอาหารมากเพราะครอบครัวค้าอาหาร
ผมชอบเรียนรู้ที่จะเป็นเชฟใหญ่ในโรงแรมเสมอจนกว่าผมจะมีโอกาสได้เรียนกับผู้บริหารโรงแรมหลายคน กับเชฟต่างชาติกับเชฟต่างชาติและเจ้าของต่างชาติ
ระหว่างการเดินทางเพื่อเป็นเชฟของฉัน มีอุปสรรคมากมายที่ทดสอบเรา รวมถึงความหึงหวง ซึ่งต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเอาชนะ
ทั้งความสุขและปัญหาที่พร้อมจะแก้ไขในสามปี ได้พบกับเหตุการณ์โควิด 19 การทํางาน การดื่ม และงานปาร์ตี้กลางทะเล
ตําแหน่งที่ผมยืนหยัดในฐานะเชฟเป็นหลักการพื้นฐานที่มาจากใจผมเสมอ นั่นคือส่วนผสม
เริ่มต้นจากการเป็นพนักงาน มาเป็นผู้จัดการทั่วไปที่ร้านอาหารจีน หลังจากนั้นฉันก็ไปต่างประเทศ
ขายยำแหนมคลุกข้าวทอดจ้าสูตรของเราเอง ขายกล้วยทอด กล้วยแขกนะจ๊ะ ขายขนมจีนด้วย น้ำยาน้ำเงี้ยวน้ำยาป่า เป็นคนชอบทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก
ช่วงตอนโควิดมาแรกแรกนี่ผมได้เข้าไปช่วยมูนิธิรามาของสมเด็จพระเทพครับทำอาหารให้กับบุคลากรทางการแพทย์ครับผม
ครั้งแรกในชีวิตกับอายุพียง 17 ปี ไปขอทำงานกับน้าที่โรงงานทำน้ำแข็งแถวเขตตลิ่งชันกรุงเทพ
เข้าตั้งแต่ทีแรกเลย คือได้ทำงานโรงแรมฮอลิเดย์อินน์ เชียงใหม่ ตำแหน่งสจ๊วตถือว่าดีมาก คงจะมีบุญวาสนาได้เป็นสจ๊วตคือสจ๊วตไม่ใช่สจ๊วตสายการบินนะครับ
วันนี้ผมได้อยู่ในวงการอาหารมาเกือบ20ปี รักและภุมิใจทุกครั้งที่ได้สวมชุดขาว ทำอาหารอร่อยๆให้ลุกค้าได้ทาน
จากพลทหารรั้วของชาติใช้ชีวิตทั้งในกรมกองทั้งชายแดน2ปีเต็มคราบ ก็มาพลิกผันตัวหลังปลดประจำการครับเริ่มต้นงานในครัวที่โรงแรม Marriott สุขุมวิท
การเป็นเชฟ ไม่ใช่แค่ทำอาหารได้ แต่ต้องมีวุฒิภาวะความเป็นผู้นำ หนักเอาเบาสู้ ทนรับแรงกดดันและแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้
ได้เห็นลูกค้าเดินมาขอบคุณและชมว่าอาหารของคุณอร่อยมาก นั่นเป็นกำลังใจและเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมจะต้องเรียนรู้และพัฒนาฝีมือตัวเองให้ดียี่งขึ้นไปอีก
เป็นอาชีพที่ไม่ได้รักพี่ชายพามาทำงานครัว แต่ในวันนี้ผมภูมิใจในอาชีพเชฟครับผมเลี้ยงครอบครัวผมได้สบายก็อาชีพเชฟ
ภาษาอังกฤษสำคัญทำให้เราได้เรียนรู้จากนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ มันก็ทำให้เราเกิดความคิดว่าถ้าเราได้ไปเที่ยวเมืองนอกต่างประเทศมันจะเป็นยังไงนะก็เลยตัดสินใจไปเรียนทำอาหารเพื่อที่จะออกไปทำงานต่างประเทศ
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดคือเมื่อสร้างอาหารและเมนูใหม่ เมื่อผู้บริโภคบอกว่าอร่อยและที่รักอาหารที่เราทำ
ลูกค้าสามารถนั่งรออาหารไทยได้นานมาก เราตามคิวแล้ว เขารออาหารของเราเพราะเขาอยากกิน
ผมเลือกเดินทางไปพัทยาเพื่อหาเพื่อน และผมก็เริ่มทํางานที่ไดอาน่า พัทยา
ทำงานเล่นกันดื่มเฮฮาปาร์ตี้กันกลางทะเลกว่าจะได้กลับบ้านนั่งเรือสำราญข้ามทวีปมายังฝั่งเอเชียย้ายเรือสำราญกันเป็นว่าเล่นจนกระทั่งจบสัญญาได้เริ่มงานบนฝั่ง
เป็นการทําอาหารสไตล์ลาวสมัยใหม่ ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการเปิดโลกใหม่
ขายขนมจีนด้วย น้ำยาน้ำเงี้ยวน้ำยาป่า เป็นคนชอบทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก
ผมเคยเป็นครูชาวเขาสอนอยู่ อ.แม่อาย จ.เชียงใหม่
ผมก็เลยไปเป็นเด็กล้างจานอยู่ที่ มาบุญครอง ชั้น 4,นั่นแหละคืออีกประสบการณ์นึงที่เราได้เริ่มเรียนรู้ว่าอาหารมีหลายแขนง
ชาวต่างชาติที่นี่ได้รู้จักและชื่นชมอาหารไทยว่าบ้านเรามีดีด้านรสชาติที่โลกชื่นชมครับ
ไม่มีอะไรที่จะเป็นจริงไม่ได้ถ้าเรามีความมุ่งมั่นและตั้งใจ อย่าใช้คำว่าไม่พร้อม ต้นทุนชีวิตน้อย มาเป็นอุปสรรคให้ตัวเอง
สังคมบ้านนอกไม่มีอะไรให้พบเจอมากมาย บอกครูว่าชอบทำกับข้าวมากมายจนแทบจะเป็นนิยาย
แม่เป็นคนทำอาหารอร่อยมากเพราะว่ายายเป็นคนทำอาหารในวังค่ะก็เลยทำให้รู้หลากหลายอาหารไทย
ผมก็ได้กลับบ้านมาเรียนที่ม.ราชภัฎเชียงราย ตอนนั้นผมเรียนเอกภาษาอังกฤษธุรกิจ ซึ่งเป็นวิชาที่ผมชอบ
